Ik was bij zijn afscheid. Na 30 jaar trouwe dienst ging conciërge Kees met pensioen. Een volle aula op ‘zijn’ middelbare school. Toespraken, bloemen en applaus. De oud-directeur hield een warm verhaal vol mooie herinneringen. Woorden van waardering, oprecht gemeend.
Kees draaide zich om naar mij. Zijn ogen aangedaan, een beetje verward. “Waarom hebben ze dit nooit eerder tegen mij gezegd?”, fluisterde hij. “Dit hoor ik voor het eerst. En dan te bedenken, dat ik eigenlijk die hele receptie wou weigeren.”
weekend!
Het is vrijdagmiddag. Je collega gaat naar huis. Zoals altijd roep je vrolijk: “Prettig weekend!” Je had ook heel gemeend kunnen roepen:
“Fijn dat je er deze week was”, of
“Ik vind het heerlijk om met jou te werken”, of
“Gaaf hoe je donderdag dat gedoe met Martijn hebt opgelost.”
Jouw laatste woorden van de week kleuren haar weekend. Elke zin is -hoe klein ook- kostbaar. Deel je de waardering die je voelt? Of spaar je ze op tot haar receptie?
oefenen
Er zijn zo vaak van die kleine momenten, dat we het voelen. Dat het op het puntje van onze tong ligt. Complimenten, gelukwensen, goede raad of dankbaarheid. Ik oefen al jaren dagelijks in ‘schenken’. Voordat ik aan het werk ga, stuur ik twee mensen een kaartje. Soms een appje of een speciaal bericht. Met iets uit mijn hart, waar ik hen blij mee kan maken. Zomaar. Omdat ik aan ze denk die dag. Neemt 3 minuten, maximaal.
Zo’n positieve start kleurt mijn hele dag anders. En die van de ontvanger ook.
‘Every time you speak, you have the opportunity to change the world’
Max Strom
We lopen allemaal rond met ‘schatten’.
Woorden, waar anderen gelukkiger van worden.
Wat doen we ermee? Delen? Of houden we ze op zak?
Ik gun je óók vandaag mooie momenten van geluk
om te genieten
en te delen.
chiel